In een verrassende wending heeft Terence Crawford, de ongeslagen wereldkampioen supermiddengewicht, zijn pensioen aangekondigd. Diciamoci la verità: deze beslissing kwam slechts drie maanden na zijn indrukwekkende overwinning op Saul ‘Canelo’ Alvarez, waar hij de wereldtitel op het spel zette. Met een carrière vol recordbrekende prestaties en een onberispelijk palmares, gaat Crawford de geschiedenisboeken in als een van de grootste boksers aller tijden.
Crawford, die op 38-jarige leeftijd zijn bokshandschoenen aan de wilgen hangt, laat een erfenis na die moeilijk te evenaren is. Zijn pad naar de top werd gekenmerkt door zijn technische vaardigheden, vechtintelligentie en een opmerkelijke knock-outratio. Hij beëindigde zijn carrière met een onberispelijke score van 41 overwinningen, waarvan 31 door knock-out, zonder ooit te verliezen of gelijk te spelen.
Een ongeëvenaarde carrière
Wat Terence Crawford bijzonder maakt, is zijn vermogen om zich aan te passen en te excelleren in verschillende gewichtsklassen. Hij heeft wereldtitels veroverd in diverse divisies, waaronder lichtgewicht, superlichtgewicht en weltergewicht. De werkelijkheid is minder politically correct: deze diversiteit in prestaties maakt hem uniek in de bokswereld.
Hij is niet alleen een kampioen, maar ook een onbetwiste kampioen in maar liefst twee verschillende gewichtsklassen, een prestatie die maar weinig boksers hebben weten te bereiken.
De weg naar onbetwiste titels
Een van de meest opmerkelijke hoogtepunten in zijn carrière was het behalen van de onbetwiste titels in twee gewichtsklassen, een bewijs van zijn uitmuntendheid in de ring.
Hij heeft alle vier de grote titels in elk van deze klassen weten te veroveren, wat zijn status als een van de beste boksers aller tijden verder versterkt. Crawford’s beheersing van het spel en zijn vermogen om zowel als orthodoxe als sudden southpaw bokser te vechten, maakten hem een angstaanjagende tegenstander voor iedereen in de ring.
Een emotioneel afscheid
In zijn afscheidsverklaring reflecteerde Crawford op zijn reis in de bokswereld. Hij sprak over de onzekere momenten, de talloze uitdagingen en de opofferingen die hij heeft moeten maken. “Iedere boksers weet dat dit moment zal komen,” zei hij. “Het is een strijd die je op je eigen voorwaarden moet aangaan.” Zijn woorden zijn een eerbetoon aan de sport die hem zoveel heeft gegeven. Hij benadrukte dat zijn motivatie nooit de titels of het geld waren, maar de drang om te bewijzen dat hij het kan, ondanks de twijfels van anderen.
Een geest van doorzettingsvermogen
“Ik heb gevochten voor mijn familie, voor mijn stad en voor het jongetje dat ik ooit was,” vervolgde Crawford. “Met niets meer dan een droom en een paar bokshandschoenen.” Deze woorden illustreren zijn gedrevenheid en de passie die hem door zijn carrière heeft geleid. Crawford heeft zijn carrière met trots geleefd, zonder kortere wegen of excuses.
Nu hij zijn bokshandschoenen heeft neergelegd, blijft de vraag hangen over wat de toekomst zal brengen. Maar zoals hij zelf zei, is dit geen definitief afscheid van de sport; het is eerder een nieuw begin. Crawford verlaat de ring, maar zijn invloed op de bokswereld zal nog lang blijven bestaan. Zijn record van 42-0 en de 18 wereldtitels die hij heeft gewonnen in vijf verschillende gewichtsklassen, maken hem tot een legende die zijn gelijke niet kent.
Terence Crawford’s pensioen markeert het einde van een tijdperk. Hij wordt vaak genoemd als een van de beste boksers van de 21ste eeuw, en zijn nalatenschap zal altijd worden vergeleken met grootheden zoals Floyd Mayweather Jr. en Manny Pacquiao. De waarheid is: Terence Crawford, een echte kampioen, laat de boksring achter met een indrukwekkend verhaal dat inspireert en bewondering oproept.