In het hart van Amsterdam, waar de grachten fluisteren over een rijke geschiedenis, speelt zich een moderne tragedie af. De nieuwe wetgeving die het helpen van migranten criminaliseert, roept vragen op over onze menselijkheid en solidariteit. Frederiek de Vlaming van de Regenboog Groep verwoordt het scherp: “We kunnen geen brochures met foto’s en namen van migranten publiceren, het zou te gevaarlijk zijn.” Haar woorden raken een gevoelige snaar bij velen die aan de frontlinie van deze crisis staan.
Het maakt duidelijk dat achter elke wetgeving een verhaal schuilgaat dat de kern van onze samenleving raakt.
De schaduw van criminalisering
Wist je dat volgens het WODC in 2020 ongeveer 15.000 mensen zonder documenten in Amsterdam leefden? NGO’s schatten dat dit aantal zelfs op minstens 30.000 ligt.
Deze cijfers zijn niet slechts statistieken; ze vertegenwoordigen levens, dromen en de worstelingen van mensen die al genoeg hebben geleden. Kuipers wijst op de gezondheidsrisico’s die deze criminalisering met zich meebrengt: “Als zieke mensen dokters vermijden, kunnen ziektes zich verspreiden.
En dat zal de kosten voor de gezondheidszorg slechts verhogen.” Dit zou als een alarmbel moeten klinken voor ons allemaal, want de gevolgen van deze wetgeving reiken verder dan de individuele verhalen van migranten.
De reactie van de gemeenschap
Dennis Lahey, directeur van MDHG dat zich inzet voor daklozen en verslaafden, bevestigt de noodzaak van solidariteit: “We hebben een bord buiten gehangen: ‘Iedereen is welkom’.” Dit is een krachtige boodschap in een tijd waarin de deuren van medemenselijkheid dreigen te sluiten.
Beide organisaties hebben de nieuwe wetgeving bekritiseerd als een schending van Europese verdragen, met Kuipers die stelt: “Medische zorg is een mensenrecht.” De onduidelijkheid van het Ministerie van Justitie over de handhaving van deze wetgeving laat veel vragen onbeantwoord en voedt de angst onder zorgverleners en vrijwilligers.
Een oproep tot verstand en medemenselijkheid
Viceburgemeester voor opvang, Rutger Groot Wassink, uit openlijk zijn kritiek op de wetgeving: “Is het echt een misdaad om iemand een soepaanbod te doen? Dat is absurd. Ik hoop dat gezond verstand zal zegevieren in de Senaat.” Ook Zita Pels, verantwoordelijk voor huisvesting, spreekt zich uit: “Als we de woningen van vluchtelingen ontnemen, zal de woningcrisis verergeren. We blokkeren hun levens, hun werk en hun onderwijs. Amsterdam zal er niet beter van worden.” Deze krachtige woorden zijn een oproep tot bredere reflectie over wat het betekent om een gastvrije en inclusieve samenleving te zijn.
De toekomst van migranten in Amsterdam
Terwijl de Senaat zich voorbereidt om na de zomervakantie over de wetgeving te stemmen, is het cruciaal dat we als samenleving nadenken over de richting die we inslaan. Achter elke wetgeving, elke beslissing, schuilt de mogelijkheid om te kiezen voor medemenselijkheid of om te vervallen in angst en uitsluiting. De verhalen van migranten zijn niet alleen hun verhalen, maar ook onze verhalen. Laten we ervoor zorgen dat de toekomst van Amsterdam er een is waarin iedereen welkom is, ongeacht hun achtergrond.