In een land waar werkplezier en veiligheid voorop zouden moeten staan, komt een verontrustende waarheid naar voren. Een recent onderzoek, uitgevoerd onder 1.711 mensen uit verschillende hoeken van het land, legt de schokkende realiteit bloot van geweld op de werkvloer.
Dit onderzoek richt zich op drie hoofdtypen van geweld: verbale geweld, fysieke geweld en bedreigingen. De cijfers zijn niet alleen onthullend, maar ook dwingend in hun oproep tot verandering. Hoeveel mensen hebben eigenlijk met deze problematiek te maken? En wat kunnen we eraan doen?
De cijfers en de impact van verbale geweld
De resultaten van het onderzoek zijn alarmwekkend. Maar liefst 15% van de ondervraagden meldt wekelijks slachtoffer te zijn van beledigingen. Meer dan driekwart (73,7%) heeft in het afgelopen jaar minstens één keer te maken gehad met kwetsende opmerkingen, terwijl 45,6% aangeeft regelmatig te worden uitgescholden, variërend van dagelijkse tot maandelijkse frequentie.
Wat zegt dit over onze werkcultuur? Het is bijzonder zorgwekkend dat vrouwen zich vaker als slachtoffers van verbale agressie beschouwen dan mannen, met percentages van respectievelijk 52,1% tegenover 46,6%. Dit laat zien dat de strijd tegen geweld op de werkvloer niet alleen een kwestie van cijfers is, maar ook een kwestie van gendergelijkheid.
Seksueel geweld: een onzichtbaar probleem
De schokkende realiteit van seksueel geweld op de werkvloer doet de alarmbellen nog harder rinkelen. Uit het onderzoek blijkt dat 55,2% van de vrouwelijke respondenten in het afgelopen jaar te maken heeft gehad met ongewenste seksuele aandacht, in tegenstelling tot slechts 18% van de mannen.
Dit omvat een scala aan agressieve gedragingen, van ongepaste opmerkingen tot daadwerkelijke aanrandingen. De getuigenissen van zes respondenten, die zonder onderscheid van geslacht melding maakten van verkrachting tijdens hun werk, benadrukken de urgentie van dit probleem. Hoeveel slachtoffers zijn er nog meer die hun verhaal niet durven te delen?
Bedreigingen en hun gevolgen voor werknemers
De impact van bedreigingen is even verontrustend. Bijna 61% van de respondenten heeft in het afgelopen jaar te maken gehad met bedreigende situaties, waarbij 22% van de bedreigingen gericht was op naasten van de werknemers. De gevolgen van deze vormen van geweld zijn diepgaand; 68% van de werknemers ervaart stress als gevolg, terwijl 51% last heeft van slaapproblemen. Tevens zegt 51% dat hun werktevredenheid is afgenomen. Alarmbellen gaan af, want een derde van de werknemers overweegt zelfs om van baan te veranderen. Wat zegt dit over de algehele werkomgeving en de mentale gezondheid van werknemers?
Wie zijn de daders?
Het onderzoek onthult ook wie de daders zijn van deze geweldsincidenten. De meerderheid, 56,3%, zijn patiënten die onder behandeling staan bij de betrokken werknemer. Dit wordt gevolgd door familieleden van patiënten (19,1%). Bijna 10% van de respondenten meldt dat hun aanvaller een collega was, terwijl in 5% van de gevallen het om een leidinggevende ging. Dit onderstreept de noodzaak voor een veilige werkomgeving, niet alleen voor de werknemers, maar ook voor de patiënten die zij dienen. Hoe kunnen we deze situatie verbeteren?
De stille schreeuw: waarom meldingen uitblijven
Ondanks de ernst van deze incidenten worden veel gevallen niet gemeld. Slechts 35% van de werknemers rapporteert ernstige incidenten aan hun superieuren, en nog maar één op de zeven doet aangifte bij de politie. De voornaamste reden hiervoor is dat de betrokkenen het gevoel hebben dat het voorval niet “ernstig genoeg” is. Dit benadrukt een cultuur van stilzwijgen die doorbroken moet worden. Werknemers verdienen een omgeving waarin zij zich veilig en gehoord voelen. Hoe kunnen we deze cultuur veranderen?
De weg naar verandering
De resultaten van dit onderzoek zijn een krachtige oproep tot actie. Het is essentieel dat werkgevers, beleidsmakers en de samenleving als geheel deze problematiek serieus nemen en werken aan een cultuur waarin geweld op de werkvloer niet getolereerd wordt. Door bewustwording te creëren en de dialoog aan te gaan, kunnen we samen bouwen aan een veilige en inclusieve werkplek voor iedereen. Wat kunnen wij doen om deze verandering te realiseren?